با برگزاری سیزده بدر جشن های نوروز ایرانی ها برای سال نو تمام می شود و آن ها این روز را در دامن طبیعت و در کنار شکوفه درختان و سبزه هایی که کم کم دارند سر از زمین در می آورند می گذرانند.
ایرانیان از گذشته غم و غصه و خمودگی را در این روز ناپسند می دانستند و همگی با پناه بردن به طبیعت می خواستند سیزده بدر را هر چه زودتر پایان رسانده و به زندگی عادی خود بازگردند. یکی از مهم ترین کارهای صبح روز سیزده، به آب سپردن سبزه عید بود. این سبزه که بنا به اعتقاد عامه، تمام شر و بدی را از خانه گرفته بود را به آب روان می انداختند و دو مرتبه از روی جوی آب می پریدند و اعتقاد داشتند که ناراحتی ها و مشکلات خانه با این سبزه از آن ها دور می شود.
روز سیزده ماه فروردین به جشن سیزده بدر و روز طبیعت نام گذاری شده است. جشن سیزده فروردین ماه روز بسیار مبارک و فرخنده است. ایرانیان چون در مورد این روز آگاهی کمتری دارند آن روز را نحس می دانند و برای بیرون کردن نحسی از خانه و کاشانه خود کنار جویبارها و سبزه ها می روند و به شادی می پردازند. تا کنون هیچ دانشمندی ذکر نکرده که سیزده نوروز نحس است. بلکه قریب به اتفاق روز سیزده نوروز را بسیار مسعود و فرخنده دانسته اند .
نیاکان ما پس از دوازده روز جشن که یاد آور دوازده ماه سال است، روز سیزدهم را پایان جشن بزرگ نوروز می دانستند. امروزه هم هنوز روز سیزدهم فروردین همانند شب پایانی چهارشنبه سال جایگاه ویژه‌ای دارد. اگر با چهارشنبه سوری به پیشواز نوروز می رویم، با جشن سیزده بدر همراه با شادی به بدرقه آن می رویم .
در روز سیزده بدر براساس یک سنت قدیمی ایرانیان به دامن طبیعت می روند تا از آن لذت ببرند. این سنت دارای سابقه بسیار دیرینه است. در گذشته حضور انسانها در طبیعت ساده بود و خسارت زیادی را به بار نمی آورد ولی در عصر حاضر هر حضوری دارای تبعات حداقلی است و متاسفانه در موارد بسیاری این حضور با خسارات زیادی همراه است .
در این روز خانوادهای بسیاری همراه با وسایل نقلیه همراه با انواع تجهیزات و خوراکی ها به طبیعت میروند.اما اگر شهروندان محترم احساس مسولیت نکنند و نظافت را رعایت نکنند و در تخریب طبیعت شرکت فعال داشته باشند وقتی برمیگردند کوهی از انواع پلاستیک ، آشغال ، خاکستر آتش، غذای اضافه ، کاغذ و.... در طبیعت رها شده و طبیعت باید برای ترمیم آن تلاش زیادی بکار ببرد.
امیدوارم قبل از حضور در طبیعت شکل صحیح رفتار با طبیعت را فرا بگیریم و به فرزندان خود بیاموزیم که طبیعت ارزشمندتر از هر ارزش دیگری است و چنانچه به آن بی حرمتی کنیم اولین قربانی خشم آن خودمان خواهیم بود.